هر موی زلف از جلال الدین محمد مولوی رباعی 853

1 همچو آن شخص درشت خوش‌سخن در میان ره نشاند او خاربن

2 ره گذریانش ملامت‌گر شدند پس بگفتندش بکن این را نکند

1 حلقهٔ آن صوفیان مستفید چونک در وجد و طرب آخر رسید

2 خوان بیاوردند بهر میهمان از بهیمه یاد آورد آن زمان

1 گشت با عیسی یکی ابله رفیق استخوانها دید در حفرهٔ عمیق

2 گفت ای همراه آن نام سنی که بدان مرده تو زنده می‌کنی

1 بوقلمون چند از انکار تو در کف ما چند خلد خار تو

2 یار تو از سر فلک واقف است پس چه بود پیش وی اسرار تو

1 در هر فلکی مردمکی می‌بینم هر مردمکش را فلکی می‌بینم

2 ای احول اگر یکی دو می‌بینی تو بر عکس تو من دو را یکی می‌بینم

1 هله هش دار که در شهر دو سه طرارند که به تدبیر کلاه از سر مه بردارند

2 دو سه رندند که هشیاردل و سرمستند که فلک را به یکی عربده در چرخ آرند