ای نفس مشک بیز باد بهاری از خواجوی کرمانی غزل 852

1 ای نفس مشک بیز باد بهاری غالیه بوئی مگر نسیم نگاری

2 بر سر زلفش گذشته‌ئی که بدینسان نافه گشائی کنی و مشک نثاری

3 جان گرامی فدای خاک رهت باد کز من مسکین قدم دریغ مداری

4 گر گذری باشدت بمنزل آن ماه لطف بود گر پیام من بگذاری

5 گو چه شود گر خلاف قول بد اندیش کام دل ریش این شکسته برآری

6 ای ز سر زلف مشکسای معنبر بر سر آتش نهاده عود قماری

7 چون بزبان قلم حدیث تو رانم آیدم از خامه بوی مشک تتاری

8 غاب اذاغبت فی الصبابة صبری بان اذا بنت فی‌العباد قراری

9 من چو برون از تو دستگیر ندارم چون سر زلفم مگر فرو نگذاری

10 زور و زرم با تو چون ز دست نخیزد چاره چه باشد برون ز ناله و زاری

11 هر نفس از شاخسار شوق برآید غلغل خواجو چه جای نغمه ساری