دانم، ای دوست که در از امیرخسرو دهلوی غزل 742

1 دانم، ای دوست که در خانه شرابت باشد یک صراحی به من آور که صوابت باشد

2 بو که بر دفع خمارم ز خم آری قدحی چون نظر بر من مخمور خرابت باشد

3 با من سوخته خور باده صافی چو خوری جگر سوختگان بوی کبابت باشد

4 خوی به دامن ز بناگوش سمن سای مگیر تا به دامان قبا بوی گلابت باشد

5 دل ربودی ز ره شعبده و عیاری شیوه چشم خوشت سد عتابت باشد

6 جور بر من مکن امروز که مظلوم توام بکن اندیشه فردا که حسابت باشد

7 آنچه از جور تو بر خسرو بیچاره گذشت نکنی فکر که فردا چه جوابت باشد؟