1 بر آب رخت یک گل سیراب نیاید آنچ از لبت آید ز می ناب نیاید

2 دانم که لبت بنده نواز است، ولیکن آن به که مگس بر سر جلاب نیاید

3 معذوری، اگر نیست دلت را اثر مهر کاین عجز عیسی ست، ز قصاب نیاید

4 ناآمدنت را گله از بخت کنم، زانک در کلبه درویش تو مهتاب نیاید

5 شبها من دیوانه و یار و دو سه همدم من نالم و یاران مرا خواب نیاید

6 از دل نگشاید گره گریه ام، آری ماتم چو بود سخت به چشم آب نیاید

7 ما بهر صلاح رخ ساقی نگذاریم کان را بتی هست به محراب نیاید

8 چه عیش بود آنکه کنی بر دل خسرو از چشم تو بک ناوک پر تاب نیاید