مکن از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 2346

1 مکن راز مرا ای جان فسانه شنیدستی مجالس بالامانه

2 شنیدستی که الدین النصیحه نصیحت چیست جستن از میانه

3 شنیدستی که الفرقه عذاب فراقش آتش آمد با زبانه

4 چو لا تاسو علی ما فات گفته‌ست نمی‌ارزد به رنج دام دانه

5 چو فرموده‌ست حق کالصلح خیر رها کن ماجرا را ای یگانه

6 هلا برجه که ان الله یدعوا غریبی را رها کن رو به خانه

7 رها کن حرص را کالفقر فخری چرا می ننگ داری زین نشانه

8 چو ره بگشاد ابیت عند ربی چه باشد گر کم آید خشک نانه

9 تجلی ربه نی کم ز کوهی بخوان بر خود مخوان این را فسانه

10 خدا با توست حاضر نحن اقرب در آن زلفی و بی‌آگه چو شانه

11 ولی زان زلف شانه زنده گردد بخوان قرآن نسوی تا بنانه

12 چو گفته‌ست انصتو ای طوطی جان بپر خاموش و رو تا آشیانه