نگویی در پیت چونعاشقان از اهلی شیرازی غزل 1063

1 نگویی در پیت چونعاشقان هرجا نمیگردم تو چندان عاشقان داری که من پیدا نمیگردم

2 هر آن عاقل که آهو چشمی او دید میداند که من مجنون صفت بیهوده در صحرا نمیگردم

3 من از عشقت گدا گشتم ولی بر تو نبردم ره از آن چونعاشقان جز بر در دلها نمیگردم

4 سر سوداییم دارد هوای کعبه وصلش اگر سر میرود اهلی ازین دروا نمیگردم

5 سگ کوی توام جانا جفاها میکنی با من چو میدانی که من دور از درت قطعا نمیگردم

6 در چنین قحط کرم شاکرم از پیر مغان که اگر هیچ ندارم می بیغش دارم

7 گفت اهلی چو طبیب تو منم دل خوشدار من نه آنم که دل خسته مشوش دارم