1 تن نزار من، از چاکهای جامه نماید بدان طریق که مویی ز شق خامه نماید

2 نمانده آن قدر از من که آورد بنظر کس مرا بخلق مگر گاه گاه جامه نماید

3 از آن نمیکند آن دوست یاد ما، که نخواهد که چین جبهه بما از شکنج نامه نماید

4 درین زمانه شرافت بود بزینت ظاهر که گل بفرق کسان خار رنگ جامه نماید