کوه از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 1401

1 ای رستخیز ناگهان وی رحمت بی‌منتها ای آتشی افروخته در بیشه اندیشه‌ها

2 امروز خندان آمدی مفتاح زندان آمدی بر مستمندان آمدی چون بخشش و فضل خدا

1 می‌زنم حلقهٔ درِ هر خانه‌ای هست در کوی شما دیوانه‌ای؟!

2 مرغ جان دیوانهٔ آن دام شد دام عشق دلبری دُردانه‌ای

1 پس بگفت آن نو مسلمان ولی از سر مستی و لذت با علی

2 که بفرما یا امیر المؤمنین تا بجنبد جان بتن در چون جنین

1 در هر فلکی مردمکی می‌بینم هر مردمکش را فلکی می‌بینم

2 ای احول اگر یکی دو می‌بینی تو بر عکس تو من دو را یکی می‌بینم

1 دلا نزد کسی بنشین که او از دل خبر دارد به زیر آن درختی رو که او گل‌های تر دارد

2 در این بازار عطاران مرو هر سو چو بی‌کاران به دکان کسی بنشین که در دکان شکر دارد

1 هله هش دار که در شهر دو سه طرارند که به تدبیر کلاه از سر مه بردارند

2 دو سه رندند که هشیاردل و سرمستند که فلک را به یکی عربده در چرخ آرند