دونی دو که مردهای از ابوالحسن فراهانی رباعی 73

1 به افسون بخت من چین از جبین باز نگشاید بلی از هر نسیمی گل درین گلزار نگشاید

2 چنان بگرفته در آغوش چشمم نقش رخسارش که از یکدیگر او را مژده دیدار نگشاید

1 باز این منم گذاشته در کوی یار پای بر اختیار خود زده بی اختیار پای

2 در چارباغ عالم من نایب گلم سوزم گرم نباشد بر فرق خار پای

1 به چاک سینه شناسند عشقبازان را وگرنه کیست که بی چاک پیرهن باشد