1 سگ این درم بسنگی دل من صبور میکن وگر از درم برانی نگهی ز دور میکن

2 تو اگر چو گل بسوزی دل صد هزار عاشق چه غمت بود ولیکن حذر از غرور میکن

3 من اگر چو ابر گریم ز جفای غیبت تو تو چو برق خنده باری ز سر حضور میکن

4 بکمند عشق ایدل چه سر سرور داری سر خود برون بر آنگه طلب سرور میکن

5 من از آنرخ چو حورم ببهشت نقد زاهد تو بنسیه حور عین را طلب از قصور میکن

6 ز غبار تن برون آی پس از آن بدیده جان نگه از چراغ حسنش لمعات نور میکن

7 به خمار هجر اهلی همه شب چرا نشینی ز خیال او صبوری بمی طهور میکن