هیچ داری خبر ای یار که از خواجوی کرمانی غزل 219

1 هیچ داری خبر ای یار که آن یار برفت یا شنیدی ز کسی کان بت عیار برفت

2 غم کارم بخور امروز که شد کار از دست دلم این لحظه نگهدار که دلدار برفت

3 که کند چاره‌ام این لحظه که بیچاره شدم که دهد یاریم امروز که آن یار برفت

4 جهد کردم که ز دل بو که برآید کاری چکنم کاین دل محنت زده از کار برفت

5 این زمان بلبل دلسوخته گو دم در کش زانکه آن طوطی خوش نغمه ز گلزار برفت

6 درد بیمار عجب گر بدوائی برسد خاصه اکنون که طبیب از سر بیمار برفت

7 همچو آن فتنه که دیوانه‌ام از رفتارش آدمی زاده ندیدم که پری وار برفت

8 بت ساغر کش من تا بشد از مجلس انس آبروی قدح و رونق خمار برفت

9 آن چه می‌بود که تا ساقی از آن می‌پیمود کس ندیدیم که از میکده هشیار برفت

10 بوی انفاس تو خواجو همه عالم بگرفت این چه عطرست که آب رخ عطار برفت