پریشان کرد حال من سر زلف پریشانش
- 1
- 2
- 3
- 4
- 5
1 پریشان کرد حال من سر زلف پریشانش بر افکن زلف از عارض شب من روز گردانش
2 چه خوش درد دلی دارم که هر درمان فدای او به جان این درد می جویم نخواهم کرد درمانش
3 دلم گنجینهٔ عشق است و نقدگنج او در وی اگر گنج خوشی جوئی بجو در کنج ویرانش
4 اگر در مجلس رندان زمانی فرصتی یابی ز ذوق این شعر مستانه درآن مجلس فروخوانش
5 اگر زاهد ز مخموری نخواهد نعمت الله را به جان جملهٔ رندان که می خواهند رندانش
دیدگاه‌ها **