پسند دوست نبود خود پسندی از واعظ قزوینی غزل 568

1 پسند دوست نبود خود پسندی من و بیچارگی و دردمندی

2 قدم مگذار از پستی ببالا که بد افتادنی دارد بلندی!

3 ز حق چشم دلت را بسته دنیا که باشد کار جادو چشم بندی

4 نباشد چون گلاب و گل گواهی که ریزد آبرو از هرزه خندی

5 گریزانند پاکان ز اهل دولت کند پهلو تهی، آب از بلندی

6 چه آسان خویش را واعظ بصد عیب پسندیدی باین مشکل پسندی!