کم شدن در کم شدن دین من از عطار نیشابوری غزل 89

1 کم شدن در کم شدن دین من است نیستی در هستی آیین من است

2 حال من خود در نمی‌آید به نطق شرح حالم اشک خونین من است

3 کار من با خلق آمد پشت و روی کافرین خلق نفرین من است

4 تا پیاده می‌روم در کوی دوست سبز خنگ چرخ در زین من است

5 از درش گردی که آرد باد صبح سرمهٔ چشم جهان‌بین من است

6 چون به یک دم صد جهان از پس کنم بنگرم گام نخستین من است

7 من چرا گرد جهان گردم چو دوست در میان جان شیرین من است

8 ماه‌رویا عشق تو گر کافری است این چنین صد کافری دین من است

9 گر بسوزم زآتش عشقت رواست کآتش عشق تو تسکین من است

10 تا دل عطار خونین شد ز عشق خاک بستر خشت بالین من است