مجنون منم گریخته عمری از اهلی شیرازی غزل 920

1 مجنون منم گریخته عمری ز بند عشق افتاده باز در پی دل در کمند عشق

2 از شاخ عمر میوه شادی نچیده است دستی که کوته است ز نخل بلند عشق

3 در سنگلاخ سینه من شعله های آه هریک شراره ایست ز نعل سمند عشق

4 بس دل اسیر غم شد و آزاد گشت باز مسکین منم هنوز چنین مستمند عشق

5 اهلی غم از عذاب قیامت نمیخورد از بسکه هست سوخته و دردمند عشق