دلا آن به که با جان در نبندی از اثیر اخسیکتی غزل 171

1 دلا آن به که با جان در نبندی مرا با دلبر دیگر نبندی

2 رهی آنگه که این جا نیست شاید که پایت درد باشد سر نبندی

3 ز باطل دعوی خود شرم داری کناه جور بر داور نبندی

4 تو را عشق از میان خانه دردی است چه سود، ار در ببندی ورنبندی

5 نه چشمم بر خیالت از لب اوست سزد گر آب در شکر نبندی

6 بدین روزم ببین تاز آب دیده ره خوابم همه شب بر نبندی

7 اثیرا هیچ نگشاید ز یارت بدیدی جای خود هم درنبندی