دلی کامد ز عشق دوست در از عطار نیشابوری غزل 439

1 دلی کامد ز عشق دوست در جوش بماند تا قیامت مست و مدهوش

2 ز بسیاری که یاد آرد ز معشوق کند یکبارگی خود را فراموش

3 بر امّید وصال دوست هر دم قدح‌ها زهر ناکامی کند نوش

4 برون آید ز جمع خودنمایان بیندازد ردای و فوطه از دوش

5 اگر بی دوست یک دم زو برآید شود در ماتم آن دم سیه‌پوش

6 فروماند زبان او ز گفتن بماند تا ابد حیران و خاموش

7 درین اندیشه هرگز نیز دیگر بننشیند دل عطار از جوش