تمکین و قرار من که دارد در عشق از مولانا رباعی 1068

1 من آنم کز خیالاتش تراشنده وثن باشم چو هنگام وصال آمد بتان را بت شکن باشم

2 مرا چون او ولی باشد چه سخره بوعلی باشم چو حسن خویش بنماید چه بند بوالحسن باشم

1 تو چه دانی که ما چه مرغانیم هر نفس زیر لب چه می خوانیم

2 چون به دست آورد کسی ما را ما گهی گنج گاه ویرانیم

1 شکنی شیشه مردم گرو از من گیری همه شب عهد کنی روز شکستن گیری

2 شیری و شیرشکن کینه ز خرگوش مکش قادری که شکنی شیر و تهمتن گیری

1 بوقلمون چند از انکار تو در کف ما چند خلد خار تو

2 یار تو از سر فلک واقف است پس چه بود پیش وی اسرار تو

1 دلا نزد کسی بنشین که او از دل خبر دارد به زیر آن درختی رو که او گل‌های تر دارد

2 در این بازار عطاران مرو هر سو چو بی‌کاران به دکان کسی بنشین که در دکان شکر دارد

1 هله هش دار که در شهر دو سه طرارند که به تدبیر کلاه از سر مه بردارند

2 دو سه رندند که هشیاردل و سرمستند که فلک را به یکی عربده در چرخ آرند