عزیزا هر دو عالم سایهٔ از عطار نیشابوری غزل 39

1 عزیزا هر دو عالم سایهٔ توست بهشت و دوزخ از پیرایهٔ توست

2 تویی از روی ذات آئینهٔ شاه شه از روی صفاتی آیهٔ توست

3 که داند تا تو اندر پردهٔ غیب چه چیزی و چه اصلی مایهٔ توست

4 تو طفلی وانکه در گهوارهٔ تو تو را کج می‌کند هم دایهٔ توست

5 اگر بالغ شوی ظاهر ببینی که صد عالم فزون‌تر پایهٔ توست

6 تو اندر پردهٔ غیبی و آن چیز که می‌بینی تو آن خود سایهٔ توست

7 برآی از پرده و بیع و شرا کن که هر دو کون یک سرمایهٔ توست

8 تو از عطار بشنو کانچه اصل است برون نی از تو و همسایهٔ توست