عزیز کرد مرا از امیر معزی نیشابوری قصیده 290

1 عزیز کرد مرا باز در محل قبول ظهیر دولت شاه و شهاب دین رسول

2 چنان شنید ز من شعر، کاحمد مختار شنید وحی ز روح‌الامین به وقت نزول

3 چو در ستایش او لفظ من مکرر شد لَطَف نمود و ز تکرار من نگشت ملول

4 کجا ملول شود صاحبی که گاه سخن بود ز خاطر او نظم را فروع و اصول

5 ایا ستوده‌کریمی که شعرگویان را ز شکر مَکْرِمت توست نکته‌های فصول

6 کمال فضل تو داری و من به مجلس تو چو فضل خویش نمایم بود کمال فضول

7 اگر هزار زبانم بود به‌ جای یکی سزد که رای شریفت دهد نشان قبول

8 تو پشت آل بتولی و هست نایب من به مجلس تو خداوند شمع آل بتول