ای یوسف عزیز چه از ما نهان از اهلی شیرازی غزل 1324

1 ای یوسف عزیز چه از ما نهان شوی از ما مپوش رخ که عزیز جهان شوی

2 ماه تمام من که کمی چون مهت مباد یارب همیشه پیر شوی و جوان شوی

3 من پیر روشن آینه ام ای شکر دهن طوطی سخن شوی چو بمن همزبان شوی

4 بشنو سخن که حسن قبولی دلست و بس این نکته گر قبول کنی نکته دان شوی

5 یوسف شنیده یی که عزیزی بخلق یافت گر خلق و لطف پیشه کنی بیش از آن شوی

6 اهلی مگیر گوشه ز ابرو کمان خویش گر هم ز تیر طعنه بعالم نشان شوی