ای از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) مثنوی معنوی 15

1 ای خدای بی‌نظیر ایثار کن گوش را چون حلقه دادی زین سخن

2 گوش ما گیر و بدان مجلس کشان کز رحیقت می‌خورند آن سرخوشان

3 چون به ما بویی رسانیدی ازین سر مبند آن مشک را ای رب دین

4 از تو نوشند ار ذکورند ار اناث بی‌دریغی در عطا یا مستغاث

5 ای دعا ناگفته از تو مستجاب داده دل را هر دمی صد فتح باب

6 چند حرفی نقش کردی از رقوم سنگها از عشق آن شد هم‌چو موم

7 نون ابرو صاد چشم و جیم گوش بر نوشتی فتنهٔ صد عقل و هوش

8 زان حروفت شد خرد باریک‌ریس نسخ می‌کن ای ادیب خوش‌نویس

9 در خور هر فکر بسته بر عدم دم به دم نقش خیالی خوش رقم

10 حرفهای طرفه بر لوح خیال بر نوشته چشم و عارض خد و خال

11 بر عدم باشم نه بر موجود مست زانک معشوق عدم وافی‌ترست

12 عقل را خط خوان آن اشکال کرد تا دهد تدبیرها را زان نورد