عزیزست و پاینده از امیر معزی نیشابوری قصیده 187

1 عزیزست و پاینده دین پیمبر به پیروزی شاه فرخنده اختر

2 سرافراز سلجوقیان شاه مشرق ملک ناصرالدین ملک‌زاده سنجر

3 جمال است از او اصل را تا به آدم جلال است از او نسل را تا به محشر

4 سزد گر بنازند در هر دوگیتی به اقبال او هم پدر هم برادر

5 ایا شهریاری که میراث داری ز جد و پدر خاتم و تخت و افسر

6 دراین چند گه چشم اهل خراسان ندیدست روزی از امروز خوشتر

7 که از فرّ تو فَخْرِ مُلکِ عَجْم‌ را بیفزود عز و بزرگی و مفخر

8 کس اندر عراق و خراسان نسازد چنین مهمانی که او کرد ایدر

9 ز میران ملک و بزرگان دولت به تمکین و حشمت چو او کیست دیگر

10 تو را از پدر یادگار است و دارد پدروار شکر و ثنای تو از بر

11 ز تو شاد دارند و خرم دل و جان به‌ عقبی ملک شه به دنیا مظفر

12 یکی بر لب آب‌ کوثر نشسته یکی خورده بر روی تو آب کوثر

13 تو چون مهری و میزبان پیش تختت چو ماه است تابان ز چرخ مدوٌر

14 گرفته است روی زمین روشنایی ز مهر منیر و ز ماه منور

15 همی تا ز الله اکبر موذن کند تازه هر روز دین پیمبر

16 به نام تو دولت همی باد تازه چو دین پیمبر ز الله اکبر