دیو خویان راست، باهم روز از واعظ قزوینی غزل 219

1 دیو خویان راست، باهم روز شب دیوان پوچ جملگی، با دعوی آزادگی قربان پوچ

2 با تهیدستی، ز عالم نیست ما را هیچ غم شاد با هیچیم ما، چون پسته خندان پوچ

3 مجلسی هرگز نشد بی قیل و قال ملک و مال مغز ما را پوچ کردند این سبک مغزان پوچ

4 دوستارانی که خواهی نان خوری ز امدادشان سخت روی و سست بنیادند، چون دندان پوچ

5 چشم دارد دستگیری از عصای لطف دوست واعظ زار و نزار خسته بی جان پوچ