زلف تیره بر رخ روشن نهی از عطار نیشابوری غزل 839

1 زلف تیره بر رخ روشن نهی سرکشان را بار بر گردن نهی

2 روی بنمایی چو ماه آسمان منت روی زمین بر من نهی

3 تا کی از زنجیر زلف تافته داغ گه بر جان و گه بر تن نهی

4 وقت نامد کز نمکدان لبت دام من زان نرگس رهزن نهی

5 تا سر یک رشته یابم از تو باز خارم از مژگان چون سوزن نهی

6 گر مرا در دوستی تو ز چشم اشک ریزد نام من دشمن نهی

7 گفته بودی خون گری تا مهر عشق بی‌رخم بر دیدهٔ روشن نهی

8 گر بگریم تر شود دامن مرا تو مرا در عشق تر دامن نهی

9 بار ندهی لیک قسم عاشقان همچو یوسف بوی پیراهن نهی

10 ور دهی در عمر خود بار جمال بار غم بر جان مرد و زن نهی

11 وصف تو چون از فرید آید که تو افصح آفاق را الکن نهی