دنی نانجاق ترقی ایلسه از واعظ قزوینی غزل 400

آثار واعظ قزوینی

واعظ قزوینی

شعربعدی

1154 / 400

شعر قبلی

خانه / آثار واعظ قزوینی / دیوان اشعار واعظ قزوینی / غزلیات در دیوان اشعار / غزل شماره 400

1 دنی نانجاق ترقی ایلسه عالی مکان اولمز زمین توزاولسه باشی گوگه تیسه آسمان اولمز

2 چوق اصلاح ایسترانسان وجودی تاکه دیل بیلسونک قلم یو نولمینجه هر طرفدن، خوش بیان اولمز

3 گیول چاک اولمینجه بیتمز آنده معرفت تخمی سو کولمز تا زمین شخم ایله باغ و بوستان اولمز

4 سقشمز بو کیوللر عالمینده شوکت حسنی بنم دردم آننچون کیمیسه خاطر نشان اولمز

5 بیرایکی مصرع ایلن اولمسنگ صاحب سخن واعظ که موزون اولماق ایلن هر چبوق سرو روان اولمز

آثار واعظ قزوینی

شعر شعر کهن غزل آثار واعظ قزوینی

عکس نوشته

کامنت

شعر های دیگر از واعظ قزوینی

1 قرب حق جویی؟ رضا جو باش خلق الله را نیست غیر از طاق دلها راه، آن درگاه را

2 تا شود آگاه از احوال هر نزدیک و دور برفراز تخت از آن جا داده ایزد شاه را

1 به پیری، از چه رو می افگنی کار جوانی را چه میدانی که سلخی هست، ماه زندگانی را

2 کسی کز بار پیری حلقه شد قد چو شمشادش سراپا چشم گردیده است و، میجوید جوانی را

1 درد ما از پختگی، زحمت ده هر گوش نیست چون می(خم) دیگ ما را ناله‌ای در جوش نیست

2 چون بود پوشیده از مردم ز بیچیزی چه باک؟ این طبق را نعمتی بالاتر از سرپوش نیست

شعربعدی

1154 / 400

شعرقبلی