ناز کن، ای گل، که سرو از امیرخسرو دهلوی غزل 686

1 ناز کن، ای گل، که سرو بوستانی می کشد ناز تو بلبل به هر نوعی که دانی می کشد

2 ابجد سبزه همی خواند بنفشه طفل وار پیر گشته است و دلش سوی جوانی می کشد

3 لاله و نرگس قدح بر کف ز جا برخاستند یکدگر هر یک شراب ارغوانی می کشد

4 نرگس از کف جام ننهد، گر چه از رنج خمار سرفگنده مانده چندان ناتوانی می کشد

5 زندگانی آن کسی بر آب دارد بعد ازین کاو به جام روشن آب زندگانی می کشد

6 خسروا، در موسم گل همچو بلبل مست باش خاصه چون بلبل نوای خسروانی می کشد