شاخ نرگس را ببرد اینک از امیرخسرو دهلوی غزل 32

1 شاخ نرگس را ببرد اینک صبا سهل باشد بردن از کوری عصا

2 از خیال سبزه خاک بوستان چشم می دوزم که گردد توتیا

3 تا عروس گل به دست آید مگر سیم را چون آب می ریزد صبا

4 یار سیم اندام من آخر کجاست؟ یارب، او سیمرغ شد یا کیمیا؟

5 غنچه ای ماند دلم پر خون و تنگ ای نسیم زلف تو باد صبا

6 خوش بیا کز حسرت دیدار تو زندگانی خوش نمی آید مرا

7 دیگران را شمع مجلس گشته ای گر نخواهی سوخت خسرو را بیا