نوازش تو قیامی ز سرو قامت از اهلی شیرازی غزل 861

1 نوازش تو قیامی ز سرو قامت بس مگر قیام تو آمرزش قیامت بس

2 چو نخل گل دگران خویش اگر بیارایند ترا همین گل رخسار و سرو قامت بس

3 چو دورم از بهشتی صفت چه سوزی باز عذاب دوزخیان حسرت و ندامت بس

4 به پیش قد تو سرو از غرامت است بپای دگر خجل مکن اورا همین غرامت بس

5 من و ملامت عشق تو گر شوم کشته مرا ز کنج لحد گوشه سلامت بس

6 جمال دوست بود خونبهای کشته عشق شهید عشق بتان را همین کرامت بس

7 سگ ملامت اهل شب از فغان می کرد گر آمی بود او را همین ملامت بس