1 تاجداری کند آنکس که ز سردر گذرد ره بمنزل برد آنکو ز سفر در گذرد

2 کوه سنگین دل اگر قلزم چشمم بیند موج طوفان سرشکش ز کمر در گذرد

3 نکند ترک شکر خندهٔ شیرین خسرو لیک پیش لب شیرین ز شکردر گذرد

4 دیده دریا دلی از خون دلم می‌بیند کو تواند که روان از سر زر در گذرد

5 نتواند که نهد بر سر کوی تو قدم مگر آنکس که نخست از سر سر در گذرد

6 باد را بر سر زلف تو اگر باشد دست بهوایت ز سر سنبل تر در گذرد

7 خنک آن خسته که در کوی تو بی بیم رقیب دهدش دست که چون باد سحردر گذرد

8 چرخ را بر سر میدان محبت هر دم ناوک آه من از هفت سپر در گذرد

9 گرقدم پیش نهی در صف عشقش خواجو تیر دلدوز فراقت ز جگر در گذرد