با گدا خلق کن، دست سخایی از واعظ قزوینی غزل 144

1 با گدا خلق کن، دست سخایی درم است خنده در رو، بدل گریه ابر کرم است

2 نشود صاحب خود را نرساند به جزا ظلم را عادل اگر کس نشمارد ستم است

3 محو از صفحه گیتی شده امروز سخن آنکه گه حرف سخن میزند اکنون قلم است