1 دیوانه کرد زلف تو در یک نظر مرا فریاد ازان دو سلسله مشک تر مرا

2 سنگین دل تو سخت تر از سنگ مرمر است کوه غم است بر دل ازان سنگ، مر مرا

3 دی غمزه تو کرد اشارت به سوی لب تا بوسه ای دهد ز شکر خوبتر مرا

4 رویت گل و لبت شکر و این عجب که نیست جز درد سر به حاصل ازان گل شکر مرا

5 گفتم لب ترا که مرا عشوه ای بده از خود نداد عشوه کسی را مگر مرا

6 چون من ترا درون دل خویش داشتم آخر چه دشنه داشته ای در جگر مرا

7 با خسروت شمار وصال است هر شبی یک شب هم از طفیلی خسرو شمر مرا