بیا از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 1295

1 بیا بیا که تویی جان جان جان سماع بیا که سرو روانی به بوستان سماع

2 بیا که چون تو نبودست و هم نخواهد بود بیا که چون تو ندیدست دیدگان سماع

3 بیا که چشمه خورشید زیر سایه تست هزار زهره تو داری بر آسمان سماع

4 سماع شکر تو گوید به صد زبان فصیح یکی دو نکته بگویم من از زبان سماع

5 برون ز هر دو جهانی چو در سماع آیی برون ز هر دو جهانست این جهان سماع

6 اگر چه بام بلندست بام هفتم چرخ گذشته است از این بام نردبان سماع

7 به زیر پای بکوبید هر چه غیر ویست سماع از آن شما و شما از آن سماع

8 چو عشق دست درآرد به گردنم چه کنم کنار درکشمش همچنین میان سماع

9 کنار ذره چو پر شد ز پرتو خورشید همه به رقص درآیند بی‌فغان سماع

10 بیا که صورت عشقست شمس تبریزی که باز ماند ز عشق لبش دهان سماع