بیا بیا که از جلال الدین محمد مولوی غزل 3083

1 بیا بیا که چو آب حیات درخوردی بیا بیا که شفا و دوای هر دردی

2 بیا بیا که گلستان ثنات می‌گوید بیا بیا بنما کز کجاش پروردی

3 بیا بیا که به بیمارخانه بی‌قدمت نمی‌رود ز رخ هیچ خسته‌ای زردی

4 برآ برآ هله ای آفتاب چون بی‌تو نمی‌رود ز هوا هیچ تلخی و سردی

5 برآ برآ هله ای مه که حیف بسیارست که دیده‌ها همه گریان و تو در این گردی

6 بیا بیا که ولی نعمت همه کونی که مخلص دل حیران و مهره نردی

7 بیا بیا و بیاموز بنده خود را که در امامت و تعلیم و آگهی فردی