ساقی بیا که موسم عیش از امیرخسرو دهلوی غزل 1954

1 ساقی بیا که موسم عیش است و میم و یی می ده که لاله گون شده از باده ری و خی

2 رخ بر فروز و زلف مسلسل گره بزن تا بشکند جمال تو بازار میم و هی

3 مه را به روی خوب تو نسبت کجا رسد ای رویت آفتاب و لبت شین و کاف و ری

4 شکر شد از خجالت لعل تو آب وار بر شین و کاف و ری چو کشیدی تو خی و طی

5 خط معنبر تو چو دور قمر گرفت کردند عاشقان تو تر ری و واو و حی

6 روح مجسمی تو نه عقل مصوری ای روح عقل مثل تو نادیده بی و تی

7 بتگر چو دید پیش رخ و قامت تو کرد از شرم کارخانه صد ساله طی و یی

8 طی کن حدیث دور زمان، جام می بیار تا باغ روح را دهم آبی ز میم و یی

9 می خور، مخور غم دل و دین، خسروا، دگر بگشا به مدح خسرو آفاق لام و بی

10 لب بر لب نگار نه ار دست می دهد خالی قدح مدار ز باده و میم و یی