بیا که رشک از ادیب الممالک فراهانی مقطع 144

1 تا به دارالملک عزلت گشته ام فرمانروا تاج فقرم ساخت بر تخت قناعت پادشا

2 آستین افشاندم از گرد علایق آشکار تا زدم مردانه بر ملک دو عالم پشت پا

1 چو در خواب شد دیده پاسبان‌ها نوای درای آمد از کاروان‌ها

2 به محمل گزیدند جا خوبرویان به تن‌ها دمیدند گفتی روان‌ها