بیا تا بی گل و صهبا از امیرخسرو دهلوی غزل 1485

1 بیا تا بی گل و صهبا نباشیم که گل باشد بسی و ما نباشیم

2 ز گل نازک تریم و چند گاهی به جز زیر گل و خارا نباشیم

3 بیا، یارا و با ما باش امروز چو می دانی که ما فردا نباشیم

4 چو تنها بودنی، باید، همان به که از هم صحبتان تنها نباشیم

5 چو نگذارند یک جا دوستان را چرا با دوستان یک جا نباشیم؟

6 چو زیر پای می باید شدن خاک چرا چون خاک زیر پا نباشیم

7 چو بودن نیست، خسرو، جز دو روزی دو روزی نیز بگذر تا نباشیم