بیا که رایتِ منصورِ پادشاه از حافظ شیرازی غزل 242

1 بیا که رایتِ منصورِ پادشاه رسید نویدِ فتح و بشارت به مِهر و ماه رسید

2 جمالِ بخت ز رویِ ظفر نقاب انداخت کمالِ عدل به فریادِ دادخواه رسید

3 سپهر، دور خوش اکنون کُنَد که ماه آمد جهان به کامِ دل اکنون رسد که شاه رسید

4 ز قاطعانِ طریق این زمان شوند ایمن قوافلِ دل و دانش که مَرد راه رسید

5 عزیزِ مصر به رغمِ برادران غیور ز قعرِ چاه برآمد به اوجِ ماه رسید

6 کجاست صوفیِ دَجّالِ فِعلِ مُلِحدشکل بگو بسوز، که مهدیِّ دین پناه رسید

7 صبا بگو که چه‌ها بر سرم در این غمِ عشق ز آتشِ دلِ سوزان و دودِ آه رسید

8 ز شوقِ رویِ تو شاها بدین اسیرِ فراق همان رسید کز آتش به برگِ کاه رسید

9 مرو به خواب که حافظ به بارگاهِ قبول ز وِردِ نیمْ شب و درسِ صبحگاه رسید