بیا کامشب از جلال الدین محمد مولوی غزل 571

1 بیا کامشب به جان بخشی به زلف یار می‌ماند جمال ماه نورافشان بدان رخسار می‌ماند

2 به گرد چرخ استاره چو مشتاقان آواره که از سوز دل ایشان خرد از کار می‌ماند

3 سقای روح یک باده ز جام غیب درداده ببین تا کیست افتاده و کی بیدار می‌ماند

4 به شب نالان و بیداران نیابی جز که بیماران و من گر هم نمی‌نالم دلم بیمار می‌ماند

5 در این دریای بی‌مونس دلا می‌نال چون یونس نهنگ شب در این دریا به مردم خوار می‌ماند

6 بدان سان می‌خورد ما را ز خاص و عام اندر شب نه دکان و نه سودا و نه این بازار می‌ماند

7 چه شد ناصر عبادالله چه شد حافظ بلادالله ببین جز مبدع جان‌ها اگر دیار می‌ماند

8 فلک بازار کیوانست در او استاره گردان است شب ما روز ایشانست که بی‌اغیار می‌ماند

9 جز این چرخ و زمین در جان عجب چرخیست و بازاری ولیک از غیرت آن بازار در اسرار می‌ماند