بیا ای باد و چون مور ضعیفم از اهلی شیرازی غزل 826

1 بیا ای باد و چون مور ضعیفم سوی جانان بر سلیمان گر نمی آری مرا سوی سلیمان بر

2 کجایی ای خضر کز لطف دست تشنگان گیری مرا چون ماهی لب تشنه سوی آب حیوان بر

3 چو بلبل در قفس بی او دلم تا کی طپد در تن سگانش را بپرس از من سلامی هم بیاران بر

4 عنان شهسوار خود دلا از دست چون دادی کنون دست از غمش چندانکه بتوانی به دندان بر

5 چو هرکس گوی وصلی زد تو هم دستی برآر ایدل بچوگان دعا این گوی دولت را ز میدان بر

6 محبت نیست پایانش بغیر از جان فدا کردن اگر اهل دلی اهلی محبت را بپایان بر