بیا و درد هجران را دوا از اهلی شیرازی غزل 1271

1 بیا و درد هجران را دوا ده ز شربتخانه وصلم شفا ده

2 غم عاشق کشت داد جفا داد تو بر عکس ایپری داد وفا ده

3 تراکان ملاحت آفریدند از آن کان نمک بخشی بما ده

4 همه حسن و جوانی حق ترا داد زکوه آن بدین پیر گدا ده

5 دلا، از گل هوا داری بیاموز تن و جان جمله بر باد هوا ده

6 صفای کعبه را با کعبه بگذار بیا و خانه دل را صفا ده

7 بتلخی کوهکن میمرد و میگفت الهی جان شیرین را بقا ده

8 بخوبان همعنان اهلی چه گردی عنان در دست تسلیم و رضا ده