ای رخت چون ماه و از از امیرخسرو دهلوی غزل 1374

1 ای رخت چون ماه و از مه بیش هم خسته کردی سینه ما، ریش هم

2 غمزه تو بر صف خوبان زند گر نرنجی بر دل درویش هم

3 تیره کردی عیش ما و روز دل روزگار عقل دور اندیش هم

4 گر نوازش نیست کشتن، گفتمت کاهلی کردی در آن فرویش هم

5 کشتم از دست جفایت خویش را بر تو آسان کردم و بر خویش هم

6 می رود صبر من آواره ز من پس نمی بیند ز بینم و پیش هم

7 ما و زنار مغانه کز بتان وین نماز، استغفرالله، کیش هم

8 گر چه بر جانم قیامتها از اوست تا قیامت عمر بادش بیش هم

9 هر زمان گویی که نوش من خوش است گر ز خسرو پرسی، ای جان، نیش هم