رخت کز آتش تبها به تاب از امیرخسرو دهلوی غزل 397

1 رخت کز آتش تبها به تاب در عرق است چو نیک می نگرم آفتاب در عرق است

2 به خونش گر شد آن روی و در عرق افتاد همیشه شمع منور به تاب در عرق است

3 به گرد عارض و روی تو خط خوی آلود محقق است که چون مشک ناب در عرق است

4 چو عکس روی خوی آلوده اش به جام افتاد قدح چو با دل پر خون شراب در عرق است

5 ز رشک آنکه عرق بر رخش چرا غلتید سرشک دیده ما چون حباب در عرق است

6 ز غیرت این تن خسرو چو در تب و سوز است دلش بر آتش غم چون کباب در عرق است