برافشان کلاله از شاه نعمت‌الله ولی غزل 1434

1 برافشان کلاله ز روی چو لاله صراحی به دست آر پرکن پیاله

2 مکن عیب رندان اگر باده نوشند که پیش از من و تو چنین شد حواله

3 اگر عشق جانان مرا حاصل آید روان جان سپارم چو این است احاله

4 منم بندهٔ او و دارم گواهان دلم وقف عشق است و جانم قباله

5 میان من و او چو موئی نگنجد چه قدر رقیب و چه جای دلاله

6 اگر نی بنالد مزن دست بر وی که از نالهٔ ما گرفته است ناله

7 اگر ذوق داری بخوان گفتهٔ ما که یک پند سید به از صد رساله