چو نام مستیِ نرگس به از خیالی بخارایی غزل 161

1 زلف تو را که شامِ پریشانی من است صبح است عارض تو که در پشت دامن است

2 سرو سهی که داشت هواهای سرکشی امروز پیش آن قد و بالا فروتن است

1 چو سرو هر که در این بوستان هوای تو کرد ز گریه پای به گِل ماند و سر فدای تو کرد

2 ز گریه دامن دُر داشت چشم من لیکن به دیده هرچه که بودش همه فدای تو کرد

1 باد از هوای کوی تو پیغام می‌دهد جان را به بوی وصل تو آرام می‌دهد

2 یارب چه دولت است که هر شب سگت مرا بعد از دعای جان تو دشنام می‌دهد