چو میخانه سرائی از شاه نعمت‌الله ولی غزل 370

1 چو میخانه سرائی هیچ جانیست مقامی همچو صحن آن سرا نیست

2 به هر سو آب چشم ما روان است در این دریا به جز ما آشنا نیست

3 اگر تو طالب عشقی مرا هست وگر تو عقل می جوئی مرا نیست

4 نوای ما نوای بی نوائی است نوائی چون نوای بینوا نیست

5 مرو با زاهد رعنا در این راه که ایشان را در این ره پا به جانیست

6 کسی کو گنج عشق یار دارد به نزد عاشقان حق گدا نیست

7 خیال روی سید نور چشم است دمی از دیدهٔ مردم جدا نیست