چو ماه نوجمال عالم افروزش از اهلی شیرازی غزل 1020

1 چو ماه نوجمال عالم افروزش که می بینم ز روز دیگر افزون است هر روزش که میبینم

2 نهال نورس قدش گذشت از قامت طوبی از اینهم بگذرد زین بخت فیروزش که میبینم

3 نه تنها درد نادیدن ز منع دشمنم سوزد ز نادیدن بتر جور بد آموزش که میبینم

4 دل ریش پریشانم یکی کز لطف جمع آرد که خواهد بود غیر تیر دلدوزش که میبینم

5 تن بیمار اهلی کز تب هجران همی سوزد عجب گر جان برد چونشمع ازین سوزش که میبینم

6 بویی بفرست ای چمن حسن تو باری گر من گلی از باغ تو چیدن نتوانم

7 زهرم مده و صبر مفرما ز رخ خود کاین چاشنی تلخ چشیدن نتوانم

8 اهلی به طپیدن نرهد کس ز کمندش تسلیم شو چونکه رهیدن نتوانم