1 چو دریا ز کوش و سپه گشت پاک بهک را نماند از کسی ترس و باک

2 به طیهور مژده فرستاد از این که گیتی تهی شد ز دارای چین

3 ز دریا بشد کوش و لشکر بهم روان پر ز تیمار و دل پر ز غم

4 از آن شاد دل گشت طیهور شاه وز او شادتر آتبین با سپاه

5 فرستاده آمد کسی، داد چیز ز اسب و ز دیبا و دینار نیز

6 بدو گفت آن نیکدل را بگوی که از مژده شادی به ما کرد روی

7 زمان تا زمان چشم داریم و گوش که مژده فرستی به ضحاک و کوش

8 وز این روز فرخنده تر آن بود که لشکر بدین هر دو گریان بود

9 بدین مژده داریم از تو سپاس زهی نیکدل شاه نیکی شناس

10 فرستاده آمد به ماچین چو دود بگفت آن سخنها که بشنیده بو