جهان چو چشم نگاران خرگهی گردد از عمعق بخاری قطعه‌ 16

1 همیشه بود نعمتت را خورنده ز آزاد و بنده، چه خرد و چه رنده

1 آن سبزه که از عارض او خاسته شد تا ظن نبری که حسن آن کاسته شد

2 در باغ رخش بهر تماشای دلم گل بود و بسبزه نیز آراسته شد

1 عنان همت مخلوق اگر بدست قضاست چرا دل تو چراگاه چون و چند و چراست؟

2 گر اعتقاد درستست، اعتراض محال ور اعتراض ثوابست، اضطراب خطاست