چو خط سبز تو بر آفتاب از خواجوی کرمانی غزل 376

1 چو خط سبز تو بر آفتاب بنویسند بدود دل سبق مشک ناب بنویسند

2 بسا که باده پرستان چشم ما هر دم برات می بعقیق مذاب بنویسند

3 حدیث لعل روان پرور تو میخواران بدیده برلب جام شراب بنویسند

4 معینست که طوفان دگر پدید آید چو نام دیدهٔ ما برسحاب بنویسند

5 سیاهی ار نبود مردمان دریائی حدیث موج سرشکم به آب بنویسند

6 سواد شعر من و وصف آب دیده نجوم شبان تیره بمشک و گلاب بنویسند

7 محرران فلک شرح آه دلسوزم نه یک رساله که برهفت باب بنویسند

8 چو روزنامهٔ روی تو در قلم گیرند محققست که برآفتاب بنویسند

9 خطی که مردم چشمم سواد کرد چو آب مگر بخون دل او را جواب بنویسند

10 برات من چه بود گر برآن لب شیرین به مشک سوده ز بهر ثواب بنویسند

11 سزد که بر رخ خواجو قلم زنان سرشک دعای خسرو عالیجناب بنویسند